Sevgi Kazanır!

Tüm yaratılmışların hâl dili sevgi. Samimi müminin hâl dili gibi kal dili de sevgidir. Sevgiyi konuşalım.

Nefis nefrete, öfkeye, kine daha yatkındır; daima savaşı ister. Düşmanlık nefse hoş gelir, sevgi ise ağır. Biz kinden, nefretten sıyrılmıyor, dost ve kardeş olmak için çaba göstermiyoruz. Birbirimize düşmanlık yapıyor, düşmana yardım ediyoruz.

Başımızdaki en büyük belâ sevgisizlik. Sevgi samimi imanla yakın alâkalı bir duygu.  İnsanın Allah’a olan imanı arttıkça, sevgi gücü de artar. İrade ve akılla dostluk, kardeşlik ve sevgi elde edilir.

Sevginin asıl muhatabı olan Allah’a olan sevgi arttıkça iman derinleşir. Sevgi, ruhun ihtiyacı olan gıdadır; ruh ve iman bu döngü ile sürekli beslenir.

En güvenilir bir dost olarak sevginin gerçek sahibi olan Allah yeter... Sevgi güvencedir.

Müminlerin, her şeyin asıl sahibi olan ve tüm olayları kontrolünde tutan Allah’a bağlılıkları ve sevgileri çok güçlüdür. Mutluluk sevgidedir.

Şeytan, insanlığın aydınlığa çıkamayacağını telkin eder de o bilmez, sadece fısıldar. Aydınlığa çıkaran Allah'tır. Sevgi ruhun aydınlığıdır.

Kur’an sevginin kaynağıdır. Sevgiyi engelleyen duyguları ayetlerle ezer. Cehaletin, affetmemenin, zulmün üzerine gider, sevginin önünü açar.

Göğüslerimizde kıldığı tek kalp Allah aşkıyla dolmalı. Huzurun ve kurtuluşun yolu budur. O ses, yol gösteren ses O’dur… Sevgi yol gösterir.

Katı kalpli, inciten, kıran, döken kişi, Allah’ın kâinatı kaplayan şefkat ve merhametinden nasip alamamıştır. Öfkeyle bağırıp çağıran kişi, o an Allah’ı ve her olayı O’nun yarattığını unutmuştur. Öfke şeytanidir, sevgi ise Rahmani. Sevgi öfkeyi yener.

Hata yaptığımızda nasıl Allah’ın şefkat, merhamet ve bağışlayıcılığına sığınıyorsak, biz de affedici olalım. Hata yapan kardeşini bırakıp gitmez mümin, annenin hasta çocuğunu bir başına bırakmadığı gibi… Sevgi affedicidir.

Her hücresi sevgiye programlı iken insan onları nefretle besleyerek yaşayamaz. Benzinle çalışan arabaya mazot konur mu? Ruhu besleyen sevgidir.

Tutkuya ihtiyacı vardır insanın. Aksinde ruhu boşluğa düşer, insan zafiyetle yaşar. Çoğu insan gerçek aşkı-hak dinlerden gelen tutku kavramını- duymuştur; bilinçaltında onu arar ama bulamaz, yalnızca taklit eder. Çünkü Allah bu özel duyguyu ve özel sistemi sadece kalbi Kendi sevgisiyle dolu olanlar için yaratır.

Ölüm bizi kovalıyor, biz ise dünyayı. ‘Madde bağımlılığı’ndan kurtulmamız lazım. Çünkü sevgi için yaratıldık. Dünyaya, Allah sevgisini hücrelerine kadar yaşamak için geldiğinin bilincindeki insan genç kalır, dinç yaşar. Zamanın etkisi yıpratıcıdır. Ama samimi sevgiyi yaşayanların lehinde akar. Sevgi dinçleştirir, gençleştirir.

Allah, samimi imanımızın derinliğine göre kalbimizde sevgi ve merhamet kılar. Sevgi merhametlidir.

İnsan şefkatli, merhametli, güzel düşünceli olmalı. Ama zorlama olursa ne inanç ne saygı ne de samimiyet olur. Sevgi samimiyet ister.

Bugün vefa, doğruluk ve güven duyguları yok olunca, geriye fazla bir şey kalmadı; sevgi de. Oysa gerçek sevgi güvendir.

Şu dünyada kalbin tatmininin başka yolu yok. Vicdanı sıkmamalı, kendini Allah'a halisane teslim etmeli, Allah aşkını gönülden yaşamalı.

Sevgi yoksulu olana sevgi vermeli, sadaka gibi… Bir elin verdiğini, diğer el de görmeli... Her yer sevgi olmalı.

Çabamız daha fazla olmalı. Allah cennetini bahşederse, dünyadaki halimizi görüp, ”neden daha fazlasını yapmadım” dememek için.

Sevgi için çalışalım… "Kim ahireti ister ve bir mümin olarak ciddi çaba göstererek ona çalışırsa, işte böylelerinin çabası şükre şayandır." (İsra Suresi, 19)

Sevgisiz insan ruhsal ve bedensel yönden çöker, şeytanın bataklığa benzer karanlık sisteminde yaşar, ruhu kararır. Sevgi insanı aydınlığa çıkarır.

Hiç görmeyen (a'ma) ile gören (basiret sahibi) eşit olabilir mi? Veya karanlıklarla nur eşit olabilir mi?" (Ra'd Suresi, 16) Sevgiyle aydınlanalım.

Dünyadaki yangın, "bana dokunmayan yılan bin yaşasın" mantığından, bencillikten kurtulduğumuzda söner. Sevgi fedakârdır.

Vedud olan Allah, düşman kalpleri de uzlaştırıp-ısındırır, aralarında dostluk bağı kılar. Sevgi barıştır.

Herkes birilerini lânetliyor. Bencilliğimiz, umursamazlığımız, nefsanî tartışma ve çekişmelerimiz yüzünden Allah güç vermiyor. Allah'a bir olarak iman eden insanlar birlik olmadıkça dünyadaki fitnesi, kan ve gözyaşı sonlanmaz. Zulmün durması, barış, huzur ve güvenlik için tek çözüm, Kur'an'ın ruhu içerisinde birleşmek. Çünkü Kur'an'ın öğrettiği sevgi insanın kalbini yumuşatır, Allah'ın isimlerinin üzerinde tecelli etmesine vesile olur, ebedî kayıptan korur.

… Ve sevgi kazanır!