450 Yıl Sonraya İz Bırakmayı İsteyenler Kim?

Geçen hafta 22 Nisan Dünya Günü olarak kutlandı! Hepimizin evi olan dünyamız. Başına bir şey gelse hepimizin etkileneceği yer. Bize kucak açmış. Yaradanın her ihtiyacımızı bulacağımız şekilde tasarladığı yuvamız.

Hani hep temizlikten bahsederiz ya hep insan olmaktan, insan olmanın diğer canlılardan farkını anlatır dururuz ya… Evet diğer canlılardan farklıyız. Biz pisiz, biz dünyayı kirleten, yok eden, onu çöp tenekesi gibi kullanan canlılarız. Ölüp gidiyoruz ama izimiz yıllarca kalıyor. Üstelik ardımızda bıraktıklarımız öyle az buz şeyler de değil.

Hadi biraz düşünelim. Markete gidip alışveriş yaptınız ve poşet aldınız. Eve gelip içini boşaltıp akşam yemeğinizi yapıp çöpleri de yine o poşete koyup sabah çöpe attınız… Aradan 20 yıl geçti gençseniz artık orta yaşlısınız, orta yaşlıysanız artık yaşlılığa adım attınız. 20 yıl… O poşet ancak yok oldu.

Eve geldiniz. Hava sıcak. Marketten aldığınız pet şişe suyu bir dikişte içtiniz. Bütün hücreleriniz suya doydu. Şişeyi büküp çöpe attınız. Hayatınız devam etti. Sonra malum zaman geldi 80’li yaşlarınızda öldünüz. Aynı yaşlarda çocuğunuz, sonra onun çocuğu, sonra onun çocuğunun çocuğu derken 450 yıl geçti ve sizin nesliniz yaşadı ve zamanı gelince öldü. 450 yıl geçti. 450 yıl sonra hani o içtiğiniz suyun plastik şişesi vardı ya, işte o şişe ancak yok oldu.

Bir efkarla yaktığınız sigaranın fıydırıp attığınız izmariti 4 yıl daha sizin efkarınızı taşıdı. Kebabınızın yanında içtiğiniz teneke kutu meşrubatınız 400 yıl daha bekledi yok olmak için. Minik yavrunuzun altına koyduğunuz bez de 450 taşıdı bebekliği…

Yıllardır, hiç dur durak bilmeden dünyamızı mahvediyoruz. Suları kirletiyor, ormanları tahrip ediyor ve hatta Dünya’nın diğer canlılarına saygı duymadan onlara zarar veriyoruz.

Ne yapalım söyle diyenlerinizi duyuyorum.

Birkaç örnekle nelerin ne kadar zamanda yok olduğunu anlatmaya çalıştım. Sizden ricam öncelikle düşünün. Attığınız her adımı, yaptığınız her hareketi doğaya yapmış gibi düşünün ve ona göre hareket edin. Doğaya saygılı davranmanın ne demek olduğunu araştırın. Bu işlerin entel dantel işler olmadığının farkına varın.

Bugün internette dolaşırken önüme bir kadın ile ilgili bir haber çıktı. Bu kadın gittiği her yerdeki ağaçları aşılıyormuş. Benden sonra yaşayanların yiyeceği meyveleri için bir adım benimki diyor. Manisa tarzanı geldi aklıma…

Artık şapkamızı önümüze koyup düşünmemizin zamanı geldi. Ya kendimize gelip neslimizin birkaç yüzyıl daha insan gibi yaşamasına katkımız olur ya belki de biz yaşlanmadan bu dünyayı koca bir çöplüğe çevirip içinde boğuluruz. Karar sizin, benim, onların… Bu karar hepimizin.

Aşk’ınız daim, kötülükler ve telaşlar sizden uzak olsun da işleriniz rast gelsin...

Ne Kadar Sürede Yok Olur?

Plastik Poşet – 20 Yıl

Plastik Şişe – 450 Yıl

İzmarit – 1/5 Yıl

Elma Çöpü – 7 Hafta

Bebek Bezi – 475 Yıl

Alüminyum  Kutu – 200 Yıl

Gazete – 6 Hafta

Süt Kutusu – 3 Ay